εγκατακρημνισιγενείς σεισμοί

Είδος σεισμών, οι οποίοι είναι μικρής σπουδαιότητας και εμφανίζονται σπάνια. Έχουν μικρή καταστρεπτική ενέργεια και η έντασή τους σπάνια πλησιάζει την ένταση ενός μεσαίου τεκτονικού σεισμού. Εξαιτίας της μικρής έκτασής τους, καθώς και του γεγονότους ότι οι περιοχές στις οποίες συμβαίνουν είναι απομακρυσμένες, δεν θεωρούνται επικίνδυνοι. Οι ε.σ. δημιουργούνται σε καρστικές ασβεστολιθικές ορεινές περιοχές, στις οποίες έχουν σχηματιστεί κοιλώματα με τη μορφή σπηλαίων μεγάλης οριζόντιας ανάπτυξης, εξαιτίας της διαλυτικής ενέργειας του υπόγειου νερού. Όταν καταπέσει ένα τμήμα ή ολόκληρη η οροφή των σπηλαίων αυτών, προκαλούνται σεισμικές δονήσεις στην επιφάνεια της Γης. Σύμφωνα δε με υπολογισμούς, μόνο ένα 3% των σεισμών είναι εγκατακρημνισιγενείς. Στην Ελλάδα σεισμοί του είδους αυτού σημειώθηκαν στα χωριά Κουκούλι και Καπέσοβο της Ηπείρου (Ζαγοροχώρια) τον Αύγουστο του 1931. Η γεωλογική κατασκευή του εδάφους της περιοχής συγκροτείται από ασβεστολιθικά στρώματα, που παρουσιάζουν έντονη αποκάρστωση. Παρόμοια φαινόμενα με τους σεισμούς αυτούς αναπτύσσονται και από την κατακρήμνιση της οροφής μεταλλείων. Και οι δύο τύποι δονήσεων, όμως, δεν θεωρούνται από αρκετούς γεωλόγους σεισμοί.